Λύση του αινίγματος: Η ρήξη με το αυτονόητο του νοερού τετραγώνου
Μπορείτε να δείτε το αίνιγμα εδώ
 |
| Η λύση του αινίγματος Συμπεράσματα Η λύση του αινίγματος προϋποθέτει τη ρήξη με το αυτονόητο του νοερού τετραγώνου που αρχικά αντιλαμβανόμαστε από τη θέση των εννέα τελειών. Στην πραγματικότητα δεν υπήρχε τετράγωνο, αλλά μόνο εννέα τελείες...Η ευθεία δεν είναι γραμμή, αλλά προεκτείνεται μέσα στο χώρο... Ομοίως, για να βρούμε λύσεις σε ζητήματα που φαίνονται άλυτα, αφού εξαντλήσουμε άλλες στρατηγικές που σχετίζονται με το αυτονόητο, πρέπει να τολμήσουμε φαινομενικά πιο παράδοξους τρόπους. Αυτό μπορεί να γίνει είτε στην ατομική ζωή-π.χ. με την ρήξη για παράδειγμα με τη συνήθεια, ή με σχήματα συμπεριφορών μη λειτουργικών, είτε σε μικρότερες ή μεγαλύτερες ομάδες. Στην περίπτωση της ομάδας το σύστημα γίνεται περισσότερο περίπλοκο. Όμως, όπως μας λέει και η συστημική θεωρία, η αλλαγή ενός στοιχείου επιφέρει αλλαγή σε όλο το σύστημα. Στην περίπτωση της κοινωνικοοικονομικής κρίσης, καλούμαστε να ξεφύγουμε από ό,τι ισχύει ως σήμερα, ή καλύτερα να το θέσουμε σε επαναθεώρηση. Ίσως χρειάζεται να ανατρέξουμε στο παρελθόν, σε ανάλογες (ποτέ όμοιες) καταστάσεις και να δούμε πώς τότε διευθετήθηκαν τα προβλήματα. Κι επειδή ποτέ όμοιες δύο ιστορικές στιγμές, καλούμαστε να είμαστε σε εγρήγορση για να επιτρέψουμε την εμφάνιση νέων μορφών αντιμετώπισης. Καλούμαστε να αναθεωρήσουμε την καθημερινότητά μας, να ξαναδούμε την πραγματική επιθυμία, να απαλλαγούμε από συνήθειες και σχήματα συμπεριφοράς και να υιοθετήσουμε νέα. Να αναθεωρήσουμε (να αναστοχαστούμε κι όχι απαραίτητα να καταργήσουμε και να ακυρώσουμε τα πάντα) όσα μάθαμε στο σχολείο, στην οικογένεια, στις ως τώρα σχέσεις μας. Το δύσκολο εγχείρημα σε αυτή την υπόθεση, είναι ότι είμαστε υποκείμενα (δηλαδή εμπλεκόμενοι άμεσα μέσα στην κατάσταση) και η θεώρηση-δηλαδή η αντίληψη του συνόλου εξ αποστάσεως, χρειάζεται προσπάθεια. Χρειάζεται να μπούμε στα παπούτσια του επιστήμονα ή του καλλιτέχνη για να καταφέρουμε να βρεθούμε στη θέση του παρατηρητή του εαυτού μας και των άλλων μέσα στο περιβάλλον. Ξέρω ότι για πολλούς, αυτά που γράφονται εδώ φαντάζουν σοφιστείες... Η ανεργία, οι μειώσεις των αποδοχών, η δυσκολία αποπληρωμής δανείων κι άλλα τέτοια προβλήματα έρχονται επιβαρυντικά μέσω του άγχους και της απογοήτευσης, συσκοτίζοντας το νου και εξαντλώντας την ζωτική ενέργεια, παρεμποδίζοντας έτσι συχνά την ανεύρεση λύσεων (ατομικών και ομαδικών). Χρειάζεται όμως μία στάση από τα συνήθη, ώστε να σωρό αυτονόητα να επανακαθοριστούν, όπως είναι η έννοια της δημοκρατίας, του νόμου, του ήθους, της εκπαίδευσης, της ελευθερίας, του κοινού συμφέροντος, της διοίκησης του κράτους, του τρόπου του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, της εργασίας, της αγοράς, τη σχέση του ατόμου και της κοινωνίας, τη σχέση με τους άλλους λαούς κ.ο.κ..... Επειδή όμως, πριν δημιουργήσουμε νέες μορφές οργάνωσης και συμπεριφοράς χρειάζεται να δούμε και στο παρελθόν, θα ήθελα τελειώνοντας να βάλω ένα απόσπασμα από την " Τέχνη του πολέμου Sun Tzu". Πρόκειται για ένα από τα κλασικότερα κείμενα όλων των εποχών, προερχόμενο από την αρχαία Κίνα, το οποίο ανακάλυψαν οι Δυτικοί (Άγγλοι), για πρώτη φορά κατά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Στηρίζεται στη χρήση της μεταφοράς και την αναλογίας. Είναι ένα βιβλίο πολύτιμο τόσο για την καθημερινή ζωή, όσο και για την αντιμετώπιση κρίσεων και συγκρούσεων και το προτείνω σε όλους. "Το να ξέρεις τον άλλον και τον εαυτό σου, δεν διατρέχεις κίνδυνο σε εκατό μάχες. Το να μην γνωρίζεις τον άλλον και να ξέρεις τον εαυτό σου, μία στις δύο μάχες χάνεται. Το να μην γνωρίζεις τον άλλον, αλλά ούτε και τον εαυτό σου, σε κάθε μάχη έχεις βέβαιη ήττα". Κεφάλαιο 10. |